چند نمونه از غذا های محلی مازندرانی
آغوز مسما:
خورشتي كه از گردو، مرغ، ترشي انار درست مي شود.
ته چین:
برنج همراه با گوشت
ترش ترشو :
برنج را همراه با حبوبات ، ترشي آلوچه، مانند آش درست مي كنند.
دوپتی:
دوغ را به حبوبات پخته شده و سير داغ اضافه مي كنند.
هلی قرو :
خورشی که با گوجه سبز درست میشه .
اسپناساک:
اسفناج پخته همراه دانه انار، عدس، سير داغ ، رب گوجهو اب انار نارنج
آش کدو:
برنج پخته، كدوي پخته و له شده كه اب زرشك و شكر به آن اضافه شده است.
آش دوغ :
سبزی و نخود لوبیا و دوغ
نازخاتون:
بادمجان كبابي و له شده كه به آن آبغوره ريحان، جعفري وسير كوبيده اضافه مي شود.
اسفناج مرجي:
شامل اسفناج پخته، عدس سير، و انار ترش است.
كیي انار :
كدوي پخته همراه باقلا و عدس پخته شده با گردوي ساييده ودانه انار، كه سير داغ به آنها اضافه شده و مخلوط آن را همراه پلو مي خورند.
قليه:
عدس، باقلا، اسفناج سرخ شده، گوشت، گردو و ساييده شده را با هم مخلوط مي كنند و دانه انار را در آخر اضافه مي كنند موقع خوردن سير داغ روي غذا مي ريزند.
خورشت آلو :
مرغ پخته همراه دانه انار، آلو سرخ شده و پياز داغ .
کیی پلا :
برنج به همراه پیاز داغ و قطعات کوچک کدو این غذا معمولا با تخم مرغ نیمرو خورده میشه
انار تیم خورش :
پیاز داغ و تخم انار و بادمجان سرخ شده و سیب زمینی سرخ کرده
آغوزنون:
آرد گندم، شير، تخم مرغ و شكر رابا هم مخلوط نموده سپس لاي خمير را گردو مي گذارند.
پشت زيك :
شكر يا قند را در يك قاشق آب حل مرده روي اجاق ميگذارند بعد از قاشق روغن ومقداري كنجد به آن اضافه كرده مايه را در سيني مي ريزند و به اندازه دلخواه برش مي دهند.
بئودونه :
شکر را در یک ظرف روی اجاق ذوب میکنند و مقداری برنج که از قبل پخته و خشک شده و در روغن سرخ شده را در آن میریزند و مواد را روی سینی میریزند بعد از سرد شدن برش میکنند
پيس گندله :
اين شيريني شامل گردوي ساييده شكر قرمز و يا شيره خرمالو و آرد برنج سرخ شده و كنجد است.
رشته به رشته:
برنج را خيسانده آرد مي كنند و بااب خمير مي كنند. روي تشت كمي زرده تخم مرغ و كره مي مالند و خمير را رويتشت به شكل رشته مي ريزند بعد سرخ مي كنند روي رشته به رشته پودر قند و هل كوبيده مي ريزند. نون قندي دله دكرده نون، آب دندون، نسري، كوناك و تون سرنون از ديگر شيريني هاي مازندراني است.
تهيه شكر قرمز به روش سنتي :
در چند دهه گذشته به منظور تهيه شكر قرمز كشت گياه نيشكر در مناطق جلگه اي استان مازندران رواج داشته است. براي گرفتن شيره نيشكر وتبديل آن به شكر قرمز از وسيله اي چوبي به نام كليا كه به ابتكار اهالي محل تمامي از چوب ساخته شده استفاده مي شود. به اين منظور سرپناهي به ابعاد تقريبي 5*15 متر مربع با مصالح سنتي موجود در محل كه بيشتر از ني و چوب بود برپا ميشد و در وسط اين سرپناه كليا قرار مي گرفت.اين وسيله چوبي بانيروي محركه حيواناتي مانند گاو يا اسب به دور محوري حركت دوراني داشته و در حين چرخش قطعات كوچك ساقه نيشكر در محلي به نام كليادار فشرده شده و شيره نيشكر بر اثر فشار وارد شده به ساقه نيشكر ، به وسيله لوله چوبي به نام سله به داخل ظرف چوبي به نام نوكا مي ريخت و با جوشانيدن شيره نيشكر در ديگ هاي مخصوص پس از طي مراحلي شكر قرمز جهت مصارف غذايي توليد مي شد.
انواع شربت:
بهار نارنج، آلبالو، انار.
انواع ترشي:
بادمجان ترشي، سير تري، هفت بيجار، ترشي يارمسي. بینگوم زالک ،
انواع مربا:
مرباي به، مرباي آلبالو، مرباي سيب، مرباي پرتقال ، مرباي انجير، مرباي هويچ ، مرباي بالهنگ
منبع: وبلاگ دازمیر کنده